สารบัญ
๑ เนื้อแท้ที่ไม่อันตรธาน
๒ ผู้ชี้ขุมทรัพย์ !
๓ ทรงแสดงเรื่องที่เป็นไปได้ยาก เกี่ยวกับพระองค์เอง
๔ พระพุทธเจ้า ทั้งในอดีต, อนาคต และในปัจจุบัน ล้วนแต่ตรัสรู้อริยสัจสี่
๕ พระพุทธองค์ ทรงพระนามว่า “อรหันตสัมมาสัมพุทธะ” ก็เพราะได้ตรัสรู้อริยสัจสี่
๖ จงสงเคราะห์ผู้อื่นด้วยการให้รู้อริยสัจ
๗ อริยสัจสี่โดยสังเขป (ทรงแสดงด้วยความยึดในขันธ์ห้า)
๘ การรู้อริยสัจสี่ ทำให้มีตาสมบูรณ์
๙ การสนทนากับพระอานนท์เรื่องกัลยาณมิตร
๑๐ กัลยาณมิตรของพระองค์เอง
๑๑ ขยายความแห่งอริยมรรคมีองค์แปด
๑๒ โลกจะไม่ว่างจากพระอรหันต์
๑๓ ความเหมือนและความแตกต่างระหว่างสัมมาสัมพุทธะกับปัญญาวิมุตต์
๑๔ ไม่ได้ทรงประพฤติพรหมจรรย์เพื่อให้เขานับถือ
๑๕ ทรงสอนเฉพาะแต่เรื่องทุกข์ กับความดับสนิทของทุกข์
๑๖ คำของพระองค์ ตรงเป็นอันเดียวกันหมด๑๗ หลักที่ทรงใช้ในการตรัส (๖ อย่าง)
๑๘ สิ่งที่ตรัสรู้แต่ไม่ทรงนำมาสอนมีมากกว่าที่ทรงนำมาสอนมากนัก
๑๙ ถ้ามัวรอให้รู้เรื่องที่ไม่จำเป็นเสียก่อนก็ตายเปล่า
๒๐ คำสอนที่ทรงสั่งสอนบ่อยมาก
๒๑ ลำดับการหลุดพ้น เมื่อเห็นไตรลักษณ์
๒๒ ผู้ไม่เข้าไปหา ย่อมหลุดพ้น
๒๓ มนุษย์เป็นอันมาก ได้ยึดถือเอาที่พึ่งผิด ๆ
๒๔ จงเจริญสมาธิ จักรู้อริยสัจตามเป็นจริง
๒๕ ทรงมีหลักเกณฑ์การฝึกตามลำดับ (อย่างย่อ)
๒๖ ทรงเป็นพี่เลี้ยงให้แก่สาวกชั่วระยะจำเป็น
๒๗ ทรงฆ่าผู้ที่ไม่รับการฝึก
๒๘ ตถาคตเป็นเพียงผู้บอกทางเท่านั้น
๒๙ ท่อนไม้ที่ลอยออกไปได้ถึงทะเล๓๐ กระดองของบรรพชิต
๓๑ ผู้มีหลักเสาเขื่อน
๓๒ วิหารธรรมที่ทรงอยู่มากที่สุด ก่อนตรัสรู้
๓๓ วิหารธรรมที่ทรงอยู่มากตลอดพรรษาและทรงสรรเสริญมาก
๓๔ ผู้ไม่ประมาทในความตายแท้จริง
๓๖ เมื่อ “เธอ” ไม่มี !
๓๗ ความดับทุกข์มี เพราะความดับแห่งนันทิ
๓๘ อาการดับแห่งตัณหาในนามแห่งนันทิ
๓๙ ผู้แบกของหนัก
๔๐ ดับตัณหา คือปลงภาระหนักลงได้๔๑ ต้องท่องเที่ยวมาแล้ว เพราะไม่รู้อริยสัจสี่
๔๒ ที่สุดแห่งการท่องเที่ยวของพระองค์
๔๓ “สิ่งนั้น” หาพบในกายนี้
๔๔ ทรงมีความชราทางกายภาพเหมือนคนทั่วไป
๔๕ ทรงประกาศธรรมเนื่องด้วยการปลงอายุสังขาร
๔๖ ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา
๔๗ ถุงธรรม
๔๘ การปรินิพพานในปัจจุบัน
๔๙ ตั้งหน้าทำก็แล้วกัน
๕๐ ทรงเป็นผู้เอ็นดูเกื้อกูลแก่สรรพสัตว์ทั้งปวง
***************************
เสียงอ่าน
