“ราหุล ! นักบวช ที่ไม่มีความละอายในการ
แกล้งกล่าวเท็จ ทั้งที่รู้อยู่ว่าเป็นเท็จ ก็มีความเป็นสมณะ
เท่ากับความว่างเปล่าของน้ำในภาชนะนี้ ฉันนั้นเหมือนกัน
..ฯลฯ..”
“ราหุล ! เรากล่าวว่า กรรมอันเป็นบาปหน่อยหนึ่ง
ซึ่งนักบวชที่ไม่มีความละอายในการแกล้งกล่าวเท็จ ทั้งที่
รู้อยู่ว่าเป็นเท็จ จะทำไม่ได้ หามีไม่. เพราะฉะนั้น ในเรื่องนี้
เธอทั้งหลาย พึงสำเหนียกใจไว้ว่า
“เราทั้งหลายจักไม่กล่าวมุสาแม้แต่เพื่อหัวเราะกันเล่น” ดังนี้.
ราหุล ! เธอทั้งหลายพึงสำเหนียกใจไว้อย่างนี้”.
ม. ม. ๑๓/๑๒๓/๑๒๖.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น